burcz|eć2

impf (burczysz, burczał, burczeli) vi pot. 1. (wydawać dźwięk) [żołądek] to rumble; [rury, silnik] to rattle

- radio burczy zamiast odbierać program the radio is picking up interference rather than channels

- burczy mi/jej w brzuchu my/her stomach’s rumbling pot. ⇒ zaburczeć

2. (narzekać) pot. to grumble, to growl

- burczał, że mu ktoś zepsuł radio he grumbled that somebody had broken his radio

- burczała na dzieci, że bałaganią she grumbled at the children for making (such) a mess